Ik moest eraan denken toen ik die mooie geschiedenis in de lijdenstijd weer eens las waarbij de Heere Jezus op een soort gebedsreis drie van Zijn leerlingen meenam naar de top van een hoge berg. Onderweg zal er vast gesproken en gezwegen zijn. Een wandeling wan ontmoeting, geloof, gebed, van hoop maar vooral van Jezus’ nabijheid. Als Jezus Zijn leerlingen ‘met Zich meeneemt’ staat er in de grondtekst een mooi woord dat ik u niet onthouden wil, namelijk: ‘paralambano’ We komen het woord eerder tegen in het Mattheus Evangelie als de,engel tegen Jozef zegt dat hij niet voor Maria moet weglopen maar haar tot vrouw moet nemen. Het woord betekent: ‘iemand meenemen’ ‘langszij komen’ ‘een arm om haar slaan en mee oplopen.’

Mattheus begint met de keuze tussen de verwijderende machten en krachten, die er zoveel in de wereld en in je leven kunnen zijn of de helende verzoenende en liefdevolle macht. die Jezus in deze wereld bracht en die we van Hem mogen leren. Datzelfde woord ‘paralambano’ lezen we hier ook als de Heere Jezus Zijn leerlingen en ons dichtbij komt, Zijn armen om hen slaat, ze langszij komen en met hen en ons wil oplopen op onze levensweg.

Boven op de berg wordt dat nog eens onderstreept in dat bijzondere moment, weleens een ‘piekervaring’ . van geloof genoemd waar de drie discipelen Jezus in een indrukwekkend helder wit licht zien staan.

Nadat Mozes en Elia verschenen waren als vertegenwoordigers van de Thora en de profeten, zagen ze Jezus alleen! Daar moest de volle aandacht op zijn, ‘wees niet bang dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde. Luister naar Hem!’