Al drie jaar spreekt Tom (26) af met de Rotterdamse Gvencio (14): "Er is er maar één die onze ontmoetingen kan sturen, dat is de Heer zelf"
Ze hebben een leeftijdsverschil van 12 jaar, komen uit een totaal ander milieu, maar trekken desondanks al jaren elke week met elkaar op. Tom Evenblij (26) is Alongsider van de Rotterdamse Gvencio (14) en geniet ervan om zijn geloof met hem te kunnen delen. “Ik heb echt gemerkt dat er soms zo weinig woorden aan te pas komen, dat iemands leven verandert doordat je er gewoon bent.”
De twee ontmoetten elkaar al op vrijdagavond, bij een bijbelclub voor jongeren. “Een hele drukke, creatieve jongen, die alle kanten op vliegt. Maar hij is enorm oprecht. Er zijn heel veel jongeren die in deze tijd iets gemaakts hebben. Maar Gvencio heeft geen filter en zegt wat hij denkt. Hij is ervan overtuigd dat God bestaat, daar is geen twijfel over mogelijk.”
Toen Tom naar Gvencio toeging en hem vroeg of hij zijn Alongsider mocht worden, een tijd met hem op mocht lopen in het leven, vond hij alles prima. Zijn moeder ook, al “had hij niet echt hulp nodig”. Dat is alweer drie jaar geleden. In die tijd hebben ze elkaar steeds beter leren kennen, maar is de jongen ook veranderd. “Voor mijn gevoel heb ik niet veel gedaan”, zegt Tom terugkijkend. “Maar er is veel gebeurd. Dat bevestigt Gvencio steeds door wat hij zegt. God is iets begonnen, dat weet ik zeker. Hij heeft een andere mindset, al leeft hij nog steeds in de wereld.”
Een succesverhaal is het niet, benadrukt Tom. Het is zoeken naar de juiste woorden, de goede momenten en de acceptatie als er gewoon even geen diep gesprek komt. “Hij zit op de middelbare school, ik heb mijn eigen bedrijfje. De laatste tijd spreken we vooral op vrijdag af. Dan zijn we ergens buiten, of bij mij thuis.” Wat ze samen doen? “Dat is een beetje all over the place. Soms BMX’en we opeens iedere week, spelen we plots veel spelletjes of praten we. Daar zit geen duidelijke lijn in. Maar soms heb je opeens een aanknopingspunt. En soms niet, dan ben je aan de relatie aan het bouwen.”
Als er te veel structuur komt, haakt Gvencio af. 'Als ik over God wil praten, zeg ik het wel', zegt hij dan”, lacht Tom. “Daarin is hij heel duidelijk. Maar soms ontstaat er opeens wat en dan heb je een mooi gesprek. We hadden bijvoorbeeld een keer een gesprek over de eindtijd, iets heel vaags is voor zo’n jongen. Hij had wat voorbij zien komen op een filmpje. ‘Gaat dat echt gebeuren?”, vroeg hij. Dan staat hij met open mond te luisteren. Maar een volgende keer kan je daar weer over beginnen, en begint hij na één zin weer over school.”
Wanneer kom je dan wel tot een goed gesprek, wat zijn daarvoor de ingrediënten? “Ik denk dat je moet weten waar de ander staat. Dat je hem kan aanspreken op zijn hart. Dat is de kracht van een persoonlijke relatie: als het een keer niet lukt, proberen we het de volgende keer weer. Daarbij gelooft hij deels de dingen die ik hem vertelt omdat ík ze hem vertel. En, natuurlijk, omdat God hem dat heeft geopenbaard. Maar als ik hem ergens anders zomaar ontmoette, had het hem waarschijnlijk niets gedaan.”
God heeft daarin een grote rol, merkt Tom steeds weer, als hij dingen probeert te forceren. “Er is er maar één die onze ontmoetingen kan sturen, dat is de Heer zelf. Je kan proberen hem iets te vertellen of ergens over te beginnen. Maar als zijn hoofd er niet naar staat, is dat onbegonnen werk. Je moet gewoon bidden en het stokje aan hem overgeven. Ik denk dat het echt een biddend proces is.”
“Ik bid altijd voor openheid aan twee kanten. Ook dat er een opening is om iets te delen, dat als er iets is, dat ik daarop in kan springen. Maar als er geen opening is, dat we ook een goede tijd hebben. Dat heb ik wel geleerd: als er een keer ‘niets’ is, is de meeting ook geslaagd. Je mag altijd een voorbeeld zijn van wie de Heer is. Dat kan gewoon door te leven.”
“Ik heb gemerkt dat er soms zo weinig woorden aan te pas komen. Dat iemand verandert doordat je er gewoon bent. Dat heeft mij heel erg verbaasd. Dat Gvencio is veranderd, vertellen mensen om hem heen. Dat hij andere prioriteiten krijgt, dat merk ik, waar hij eerst anders in de dingen stond. Nu gaat hij anders om met zijn moeder, scheldt minder.”
Op geestelijk vlak vindt Tom het wel lastig in te schatten waar zijn Alongsider staat. “God bestaat, dat is een feit voor hem. Hoe het hele verhaal met Jezus en zonde daarin past is wel ingewikkeld. Dat vind ik zelf ook lastig: ik kan het hem vaak vertellen, maar zijn hart moet er ook klaar voor zijn. Soms probeer ik dingen uit te leggen, maar kijkt hij nog steeds of hij water ziet branden. Je merkt dat sommige dingen die ik altijd heb geleerd als kind, volstrekt onbekend zijn voor kinderen.”
Juist door wekelijks af te spreken is de vriendschap van de twee een constante factor in het turbulente leven van de tiener. Tom: “Soms rijden we naar mijn huis en vertelt Gvencio aan één stuk door. Hij maakt van alles mee. Dan is het op school vervelend, of heeft hij met een vriend problemen. Je kan onze afspraak bijna niet meer wegdenken, het is bijna een heilig momentje.”
“De vriendschap zal nooit stoppen”, denkt Tom, al kunnen er veel dingen gebeuren. “Ik heb nu een vriendin en we kijken ook waar we willen gaan wonen. Ook dat doe je met de Heer samen. Dan krijg je een andere omgeving en woon je niet meer dichtbij elkaar. Voorlopig moet ik dit blijven doen: de Heer is bezig, dat weet ik. Ik ben heel benieuwd waar Gvencio staat. Ik wil heel graag, als het kan, vruchten zien. Niet omdat ik het heb gedaan, maar om te zien dat de Heer er een schaapje bij heeft.”
Dit artikel is verschenen op het cvandaag platform (https://cvandaag.nl/premium/91...)
Tom is een Alongsider. Benieuwd naar Alongsiders, of wil je zelf Alongsider worden? Ontdek Alongsiders dan hier. Tom heeft eerder ook een toffe video gemaakt? Benieuwd? Check 'em hier:
