De zomer komt eraan - heb je je slippers al klaarstaan? Misschien zie je uit naar de zonnige dagen op het strand of juist een backpack-trektocht naar de bergen. Gaaf, want vakantie is iets dat we allemaal nodig hebben. Meer ruimte om te denken, stil te zijn, anderen te ontmoeten. Te bidden. Reflecteren en nieuwe plannen maken. Welke plek geef jij discipelschap deze zomer(vakantie)? En welke rol speelt het in het maken van je (vakantie)plannen? Vijf ideeën om je op weg te helpen.
Idee 1: Lees een goed boek over discipelschap
Waarom niet? Pak - naast je slippers en zonnebrand - ook een goed boek in. Misschien “discipelschap met impact” (Greg Ogden) of “Radicaal discipelschap” (John Stott). Of misschien één van de boeken van Alan Hirsch of De diamant van discipelschap, of zoek op Cvandaag.nl naar de artikelen die juist hierover gaan. Nog een ander idee? Zoek een goed leesplan op YouVersion over discipelschap.
Je in de rust voeden doet iets in je, het voedt, het inspireert, het zet je aan het denken. Het schuurt ook en geeft je inzicht in waar je mee aan de slag mag gaan, het laat je zien waar je een stap mag zetten.
Idee 2: Investeer in één specifieke relatie
Ben Tiggelaar heeft het in één van zijn video’s over verandering over ‘ridicuul kleine stapjes’. Met deze kleine stapjes bereik je je doel. Maak het dus klein - en ga dat doen.Hetzelfde is waar voor discipelschap. Hoe jij je hele kerk kunt veranderen en discipelschap écht op de kaart krijgt is waarschijnlijk te groot voor deze zomer. Maar als jij deze zomer één persoon kiest en daar specifiek in gaat investeren maakt dat wel uit. Voor die persoon kun jij een voorbeeld zijn in hoe je met Jezus leeft. Voor die ene persoon kun jij beschikbaar zijn. Voor die ene persoon kun jij bidden. In de Bijbel zie je hoe Jezus zelf de tijd neemt voor het individu, lees Johannes 3, 4, en 5 maar eens op die manier. Dat voorbeeld kun jij deze zomer volgen.
Idee 3: Wees intentievol
Aandacht en focus maken dat iets groeit. Gedeeltelijk zit dit punt ook al verwerkt in de tip om in één specifieke relatie te investeren, maar hier doel ik meer op de inhoud. Het gaat maar niet zomaar om de ontmoeting, maar juist dat jij als discipel - als volgeling van Jezus - een verbinding bent met iemand anders. Iemand anders die je direct of indirect uitnodigt om ook achter Jezus aan te gaan. Misschien door wat je zegt, maar vergis je niet in wat je zegt door wie je gewoon bent. Door wat je uitademt. Maar wat gaat er dan door je heen? Wat wil meester Jezus jou geven dat je weer door mag geven aan de ander?
Om eerlijk te zijn worstel ik hier vaak mee. Want hoe werkt dat dan? Hoe weet ik wat meester Jezus wil dat ik tegen de ander zeg? Ik schiet dan gemakkelijk in een kramp - en volgens mij is dat niet de bedoeling. Tegelijkertijd merk ik dat als ik 's morgens in de rust vraag 'Heer dit is Uw dag, ik wil met U meebewegen, ik wil U volgen. Laat u maar zien waar ik iets van U mag laten zien. Deze dag is van U. Ik ben ook van U. Gebruik mij. Amen', dan blijft dat gebed vaak niet onbeantwoord. En ik denk dat dat komt doordat ik met een bepaalde intentie de dag begonnen ben. Omdat ik die dag meer met Zijn ogen kijk, met Zijn oren luister.
Idee 4: Ga gewoon ‘iets’ doen.
Vind je het niet opvallend dat Jezus zijn discipelen niet eerst minimaal 2 jaar naar de theologische school stuurt (de synagoge bijvoorbeeld) maar hen vrijwel direct op pad stuurt? Wij zouden ons wel even achter de oren krappen voordat we dit voorbeeld in onze kerken zouden volgen, toch? Jezus doet het, en vergeet niet het zijn niet de theologen die met Jezus onderweg gaan, maar een groepje veelal eenvoudige mannen (en vrouwen).
Hoe leert Jezus hen dan? Nou gewoon onderweg, door ze opdrachten te geven. Wij zouden dat nu ‘ervaringsleer’ noemen. Een modern woord voor wat altijd in de ambachten gewerkt heeft, en wat ook helemaal in het ‘meester-leerling-model’ zit dat in de Joodse cultuur zo gewoon was. En jij en ik dan?
Nou, ga gewoon iets doen. Ik daag je uit om in het evangelie op zoek te gaan naar een opdracht van meester Jezus en die gewoon uit te gaan voeren. Voel je vrij om creatief te zijn. Ken je de Mattheüs' feestjes nog? Zoiets dus. Of gewoon aan de slag gaan met zegenen - hoe kun jij een ander zegenen. Met het motief om daarin te groeien naar het beeld van Jezus. Hij zegende ook toch? Of om mensen te bezoeken. Dat is immers de kern van het laatste hoofdstuk van Jakobus 1. Wat zou er gebeuren als we dat gewoon gingen doen?
Minimaal twee dingen denk ik. Als eerste zouden we echt een zegen voor de wereld om ons heen zijn. 'Een licht in de wereld en een zout voor de wereld'. En als tweede zouden we groeien in het volgen van Jezus. We doen namelijk de dingen die Hij ook deed. En door dit soort ‘doen’ groei je. Was het niet de bekende auteur Stephen Covey die zei dat iets zich pas echt ‘vastzet’ in je hart als je het doorgeeft?
Idee 5: Kies een moment, en reflecteer op je ervaringen.
Investeer in één specifieke relatie, doe dat intentievol en ga gewoon lekker iets doen. Zo zou je, even kort door de bocht, tot nu toe samen kunnen vatten waar dit artikel over gaat. Maar cruciaal is denk ik ook om een moment te reflecteren, om even stil te staan en die relatievolle, intentievolle inspanningen van je tegen het licht te houden en jezelf af te vragen: Heer wat wilt u me hierdoor leren? Wat mag ik uit deze zomervakantie-ervaring meenemen? En welke volgende stap mag ik zetten?
Er zit een gevaar in het lekker aan de slag zijn en zonder stil te staan weer door te gaan naar het volgende. Even stilstaan dus. Waar wil je in groeien? Welke indruk heb je? Waar daagt Jezus je verder toe uit? Schrijf het op, maak het klein en zet de stap.
Een zomer vol discipelen die on-the-move zijn. Discipel-makers op een missie. Daar droom ik van. En jij?
Dit artikel is verschenen op het cvandaag platform (https://cvandaag.nl/premium/91...)
Geschreven door Mart-Jan van der Maas. Mart-Jan is getrouwd met Talitha en vader van 3 kids. Hij pioniert Alongsiders in Nederland en Europa en is de schrijver van het (gratis) boek De diamant van discipelschap. Het is zijn verlangen om discipelschap meer en meer te zien leven in de kerk, en in het bijzonder in de jongere generatie.
