Okay, je wilt Alongsider worden, maar waarom zou je dat doen?
Ik krijg met regelmaat de vraag “wat brengt het mij?” of “wat brengt het anderen?”. Ik snap deze vragen. Je wilt immers in dat wat je doet zeker weten dat je bijdraagt, dat je je energie in iets goeds steekt. Die vraag komt helemaal voort uit iets dat wij ‘purpose’ noemen - we willen allemaal ergens voor leven toch?
Voordat we kijken naar goede redenen om Alongsider te worden en inventariseren wat het ons brengt is het belangrijk om samen even een stap terug te zetten en onszelf de vraag te stellen waar onze motivatie vandaan komt.
Is je motivatie intrinsiek? Komt het van binnenuit? Ben je Alongsider omdat je ziet dat Jezus dat van je vraagt? Of komt je motivatie uit andere - niet intrinsieke - bronnen?
Wij geloven dat de enige juiste motivatie voortkomt uit het volgen van Jezus, en dat je - net zoals je Meester Jezus - je uit wil strekken naar de mensen om je heen. In het geval van Alongsiders - je jongere broer of zus. Als Jezus je motivatie is zal die ook blijven bestaan als het tegenzit.
Alongsider zijn brengt je heel veel. Persoonlijk, voor je jongere broer of zus, maar ook voor de kerk.
Persoonlijk.
Steven Covey geeft in zijn boek waarin hij eigenschappen van ‘effectieve’ of ‘succesvolle’ mensen beschrijft dat we pas echt leren als we ontvangen maar ook doorgeven. Een les ‘zet’ zich pas echt in je hart vast als je hem doorgeeft aan iemand anders.
Zomaar even wat woorden van Jezus & uit de Bijbel:
“Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik ook u.” (Johannes 20:21)
“Wij hebben lief omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. ” (1 Johannes 4:19)
In de teksten hierboven zie je dezelfde beweging die Steven Covey ook observeert. Doorgeven, niet voor jezelf houden, anderen toerusten. Jezus heeft ons lief - wij geven die liefde door. De Vader zond de Zoon, de Zoon zendt ook ons. En volgens Paulus staan wij ook weer in die beweging als hij Timotheüs opdraagt wat hij weet weer door te geven aan anderen die het ook weer kunnen doorgeven. (2 Timotheüs 2:2) Een beweging dus. En dat is goed voor de ander, immers hij of zij komt erdoor in aanraking met de Heer Jezus. Maar dat is ook goed voor jezelf. Je leert er enorm door, je groeit erdoor naar het beeld van de Meester - Jezus.
Groei dus. Dat is wat het jou brengt. En groeien willen we toch? We willen toch meer gaan lijken op de Meester die we volgen?
En zo kom je op het punt van ‘mastery’, vaardigheid. We willen goed worden, vaardig worden in het maken van discipelen. De beste manier daarvoor is door te kijken naar de Meester Jezus zelf en het vervolgens zelf weer door te geven aan een ander. Het zou zomaar kunnen dat je in dat proces ontdekt dat je met dat doel gemaakt bent.
Voor je jongere broer of zus.
Eenzaamheid is een probleem. En het is geen probleem dat langzaam-aan minder groot wordt, nee het wordt juist steeds groter. En - zoals vaak - raakt het kinderen en kwetsbaren vaak extra hard.
Op het moment dat een eenzaam kind een Alongsider krijgt betekend dat veel. Er is vanaf dat moment iemand die helpt investeren in hem of haar. Hopelijk was er een liefdevolle vader & moeder, maar misschien is de situatie ook niet zo volmaakt. Hoe het ook is, vanaf het moment dat er een Alongsider komt is er iemand die helpt investeren. En dat helpt, dat bouwt op, dat versterkt.
Jezus heeft speciale aandacht voor kinderen. In Markus 10:14 lezen we hoe Jezus de kinderen juist bij Zich laat komen als de volwassenen hen weg wilden sturen. En let op, niet zomaar volwassenen, maar de discipelen zelf. Dat is een waarschuwing voor ons. Wij zijn degenen die kinderen juist bij Jezus mogen brengen. Jezus komt bij kinderen als Hij door jou heen mag werken. Als jouw handen Zijn handen mogen zijn. Als Zijn mond jouw mond mag zijn. Dan spreek je woorden van zegen en mogen je handen troost bieden, samen voetballen en samen lekkere dingen bakken. Samen bidden, plezier maken, samen optrekken, luisteren en richting geven. Hoe gaaf is dat..
Voor de jongere broer of zus is een Alongsider als een grotere broer of zus.
Voor de kerk.
Als jongeren Alongsider worden heeft dat een enorme impact voor de kerk. Stel je voor dat jongeren in de kerk opstaan en ieder gaan investeren in een jongere broer of zus. Stel je voor dat ze dat doen - dan gaan ze enorm groeien in hun geloof. Als ze dat doen dan komen ze in contact met de wereld om hen heen en mogen ze hoop brengen waar zoveel hopeloosheid is. Dan mogen ze licht brengen waar het donker is. En dan mogen ze smaakmakers zijn waar alles flauw is geworden. Stel je voor...
De kerk wordt erdoor versterkt. De kerk groeit erdoor. Misschien in de aantallen, maar zeker in de diepte, in de relatie met Jezus. Volwassen Christenen. En uit ervaring kunnen we daaraan toevoegen dat de Kerk ook enorm zal groeien in enthousiasme, getuigenissen komen los, mensen komen tot geloof.
Dat wil je toch voor de kerk?
Tot zover een succes-verhaal, want dit wil je toch voor iedereen? Toch is dit is niet het complete verhaal. Het kost ook veel. Het kost je tijd, aandacht, energie en attentie. je komt in aanraking met vragen waar je geen antwoord op hebt. Theorie blijkt in de praktijk weerbarstig, en soms sta je met lege handen. Aan het volgen van Jezus op deze manier zit zeker een prijs, Jezus is daar heel helder over.
Zou het om die reden zijn dat Jezus Zijn discipelen als allerlaatste de belofte meegaf “zie Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de wereld”? (Mattheus 28:20) Hijzelf is bij je. Jij mag groeien, je jongere broer of zus mag Jezus door jou heen ervaren, de kerk wordt versterkt en je mag zeker weten dat Jezus bij je in. Altijd.
Ik verlang naar een beweging van jongeren die dit offer brengen en ieder uitrijken naar hun jongere broer of zus.
