“When we do for those in need what they have the capacity to do for themselves, we disempower them.” - Robert Lupton.
De Alongsidersbeweging zoekt ernaar om relaties te creëren, waarbij kwetsbare kinderen jonge broers en zussen worden die leren om op zichzelf te staan, en waarbij veel van hen uiteindelijk Alongsider zullen zijn voor andere kinderen. De meeste Alongsiders zijn volwassen geworden en voelen zich zelf ondergeschikt. Vervolgens worden ze grote broers en grote zussen, dienende leiders, discipelmakers, en probleemoplossers in hun eigen kerken en gemeenschappen.
‘Ik (Craig) ben op bezoek bij een kleine jongen die met zijn gezin in een hut woont. De Alongsider vertelt me dat de jongen ziek is. De familie wil dat ik, de buitenlander, voor hem bid. Ik realiseer me dat als ik voor die kleine jongen bid, de volgende keer dat ze gebed nodig hebben, ze een buitenlander, een buitenstaander, zullen zoeken om te komen bidden. Dus stel ik voor dat de Alongsider, die hun buurman is, in plaats daarvan voor de jongen bidt. Ik weet dat door hem kracht te geven de volgende keer dat het gezin gebed nodig heeft, ze rechtstreeks naar hem zullen gaan. Door hem de kans te geven zijn buren te leiden en te dienen, wordt hij een deel van de oplossing.’
Empowerment gaat niet over naar beneden uitreiken en mensen optillen. Zoiets kan nodig zijn in een crisis, zoals na een aardbeving, wanneer mensen letterlijk uit gaten moeten worden getrokken, maar dat is over het algemeen een top-down perspectief en de helpers worden als helden beschouwd. Mensen en gemeenschappen krijgen de kracht wanneer ze hun eigen sterke kanten en capaciteiten ontdekken en deze gebruiken om zichzelf en elkaar te helpen. Het verhaal hierboven illustreert hoe empowerment kan afhangen van de bereidheid van degenen die sterk lijken om de sterke punten en gaven van anderen te herkennen en te bevestigen.
’Zeven jaar geleden wilde de negentienjarige Sothana (Cambodja) een Alongsider worden. Toen hij rondkeek in zijn dorp, zag hij de twaalfjarige Ni, die tot een van de armste gezinnen behoorde. Ni was gestopt met school en zijn toekomst zag er somber uit, dus koos Sothana hem. Een jaar later stierf Ni's vader, een chronische alcoholist, hoogstwaarschijnlijk door zichzelf langzaam te vergiftigen door goedkope, lokaal gemaakte rijstwijn te drinken die doorspekt was met methanol. Maar 'Hij was een goede vader', zei Sothana, en Ni voelde zich door hem bemind.
Ni's vader was de belangrijkste leverancier van het gezin geweest, dus viel het op Ni om zijn plaats in te nemen. Drie jaar lang huurde Ni zichzelf in om voor lokale boeren te werken en nam hij elke baan aan die hij kon krijgen. Zonder enige gespecialiseerde vaardigheden of familieland waren zijn opties beperkt. Zelfs als een organisatie de opleidingskosten zou dekken zodat Ni een vak zou kunnen leren, zou hij nog steeds moeten overwegen hoe zijn gezin de trainingsperiode zou overleven zonder zijn kleine inkomen. Maar aangemoedigd door Sothana ging Ni in zijn vrije tijd terug naar school en bereikte de negende klas.
Door al het verdriet en de uitdagingen zei Ni dat het hebben van een Alongsider en verwelkomd worden door de plaatselijke kerk een verschil maakte. Eens, toen het dak van Ni's huis instortte tijdens een hevige regen, hielpen de kerkleden het te repareren. 'Vroeger bracht ik geen tijd met anderen door', zei hij, 'omdat ik in mijn hart voelde dat ik arm was. Ik was bang en eenzaam’. Tegenwoordig heeft Ni een band met een gemeenschap die de Alongsiders, hun broertjes en zusjes en andere kerkleden omvat.
Op zijn zestiende overweegt Ni om een Alongsider te worden, maar hij maakt zich zorgen dat anderen op hem zouden neerkijken omdat hij arm en ongeschoold is. Toch heeft hij geleerd te overleven, zijn gezin te onderhouden en is hij ondanks ernstige uitdagingen zelfs op school blijven bestaan. Hij heeft ook een relatie met Jezus en een vriendengemeenschap. In veel opzichten is hij een ideale mentor voor een kwetsbaar kind dat opgroeit in vergelijkbare omstandigheden, maar zijn bekrachtiging zal pas compleet zijn als hij zijn eigen sterke punten en gaven erkent en bevestigt. Gelukkig zullen zijn Alongsider en kerkgemeenschap hem blijven aanmoedigen.‘
Principes in relationele bewegingen
Toen Jezus ‘het Koninkrijk van God' verkondigde, nodigde hij zijn volgelingen uit op een nieuwe manier om met God en elkaar in relatie te zijn en riep hen op zich te 'bekeren', wat betekent dat we onze manier van denken moeten veranderen. Maar onze manier van denken veranderen is moeilijk en soms verwarrend, en in plaats van ons duidelijke instructies te geven, leerde en leefde Jezus in gelijkenissen en paradoxen. Als hij direct sprak, gaf hij systeem-brekende commando's, zoals 'houd van je vijanden' en 'draai je de andere wang toe'. Toch demonstreerde hij het Koninkrijk door te eten met zondaars en belastinginners. Toen mensen probeerden hem de weg te banen door de 'menselijke rommel', merkte hij de gemarginaliseerde aan de randen op: een blinde man die hem riep, een chronisch bloedende vrouw die hem heimelijk aanraakte, en kinderen die werden weggeduwd. Hij stopte en 'verspilde tijd' met hen, waarbij hij zorgde voor hun fysieke, spirituele en sociale behoeften. Toen zijn volgelingen het meest opgewonden en onder de indruk waren, klaar om hem op te tillen en hem te kronen, klom hij in een boot en vertrok. Later vertelde hij zijn discipelen dat ze dienstknechten moesten worden in plaats van te proberen de grootste te zijn, en hij waste hun voeten. Al die tijd misten mensen het feit dat mensen en relaties voor Jezus belangrijker waren dan doen wat mensen wilden of verwachtten. Hij zag een koninkrijk aankomen dat alles zou veranderen, en hij dacht op nieuwe manieren die eenvoudige antwoorden en duidelijkheid tartten.
De WISE principes voldoen niet aan de populaire verwachtingen en bieden ook geen eenvoudige antwoorden of duidelijkheid. Het zijn geen formules voor het leiden van succesvolle bewegingen en ze zullen het nemen van beslissingen niet gemakkelijk of ongecompliceerd maken. Maar we denken dat ze wijs zijn omdat ze de wijsheid weerspiegelen die we zien in de relationele manier waarop Jezus met mensen omging. Deze principes leiden leiders en organisatoren van Alongsidersbewegingen naar beslissingen en acties die mensen en relaties in Christus dienen en eren in plaats van ze te schaden of te verminderen.
>>> terug naar de training <<<
(Met toestemming overgenomen uit: ‘The Alongsiders Story - equipping one generation to reach the next’ door Craig Greenfield en Andy Gray)
