De zondagsschoolbeweging transformeerde de levens van arme kinderen. Het is tijd voor een andere beweging.
Zondagsscholen zijn er niet altijd geweest. De allereerste zondagsscholen werden opgericht in 1780 om uit te reiken naar de arme, ongeschoolde kinderen, die onder erbarmelijke omstandigheden in fabrieken werkten. In deze klassen leerden kinderen de basis van lezen en schrijven en Bijbelse principes. Miljoenen kinderen werden bereikt.
De Industriële Revolutie was in volle gang. Meeste lagere klaskinderen zwoegden de hele week in fabrieken. De werkdagen waren lang en het was pas in 1802 dat een wet werd aangenomen die de hoeveelheid tijd dat een kind elke dag kon werken, beperkte tot slechts 12 uur!
Zaterdag was onderdeel van een normale werkweek, dus zondag was de enige tijd die beschikbaar was voor arme kinderen om wat onderwijs te ontvangen. In deze tijd was er geen openbaar schoolsysteem.
Uit deze dringende nood ontstond iets heel moois.
Twee christenmannen, William King en Robert Raikes, wilde deze kinderen helpen, en daarom startten zij de eerste zondagsschool in hun eigen steden, Dursley en Gloucester.
Terwijl ze dit idee verspreidden, pakten meer kerken de visie op en startten enthousiast met zondagsscholen. In korte tijd werd deze beweging heel populair. Ze bereikte 250.000 kinderen door heel Engeland binnen 5 jaar, en in de vijftig daarop volgende jaren verspreidde deze beweging zich en gingen er meer dan 2 miljoen kinderen naar zondagsscholen in de US en verder.
Al snel werden zondagsscholen een belangrijk onderdeel van bijna elk kerkprogramma. In het midden van de 19e eeuw was het bijwonen van zondagsschool een haast universeel onderdeel van de kinderjaren. Ook ouders die niet regelmatig naar de kerk gingen drongen er vaak op aan dat hun kinderen naar de zondagsschool gingen.
Arme families waren dankbaar voor een mogelijkheid om onderwijs te ontvangen. Ze genoten van jaarlijkse hoogtepunten zoals wedstrijden, optochten en picknicks, die de kalenders van hun leven minstens zo markeerden als de traditionele seizoensvakanties.
Dit was echt een beweging die in de kerk ontstond om kwetsbare kinderen te zegenen en te dienen. De erfenis blijft vandaag bestaan, hoewel de universele verwachting dat kinderen de zondagsschool min of meer standaard bezoeken de laatste decennia is vervaagd.
Terwijl ik de geschiedenis van de zondagsschoolbeweging heb bestudeerd, valt het me op dat de wereld een andere door de kerk geleide beweging voor kinderen nodig heeft.
De kerk heeft dringend een nieuwe strategie en eenvoudige hulpmiddelen nodig om haar buren te bereiken. En dat is waar de Alongsidersbeweging in beeld komt…
Met het eenvoudige, maar krachtige idee dat ELKE jonge christen naast een kwetsbaar kind in zijn eigen omgeving zou kunnen lopen…
Dat onder jonge christenen zich groepjes zouden vormen die zichzelf 'Alongsiders' zouden noemen... Wat we vandaag nodig hebben is een andere beweging van de Geest voor onze meest kwetsbare kinderen.
Een beweging die misschien gewoon de wereld verandert.
Bid met ons mee dat, terwijl de discipelschapbeweging Alongsiders zich verspreidt door Azië en Afrika, en naar Midden-Amerika en het Midden-Oosten, er meer kinderen zullen worden bereikt.
Dit is het moment.
(Geschreven door Alongsiders International / Mera Dost)
