Zojuist ontving ik dit bericht van een van de eerste Alongsiders in Europa:
“Mijn tijd met John is goed. We genieten allebei van de tijd die we met elkaar doorbrengen. Dit soort ontmoetingen zijn nieuw en speciaal voor hem. Zijn moeder was eerst wat terughoudend. “Weet je, ik geef hem al genoeg aandacht.” Maar nu ze van John zelf terughoort hoe waardevol deze momenten zijn support ze hem volledig. Ze heeft me zelfs gevraagd om met John te spreken over dingen als games, vloeken en geweld!
John ziet dat er dingen anders zijn in mijn familie. In ons gezin delen we de maaltijden en nemen tijd om met elkaar te eten. We bidden en danken voor elke maaltijd. Nu heeft Johns familie mij ook uitgenodigd voor een maaltijd. Ze vertelden me dat ze binnenkort ook een eettafel aanschaffen zodat ze samen kunnen eten. Ze begonnen zelfs God te danken voor hun maaltijden. Dat raakt me.
Een gebedspunt is tijd. Mijn week is van maandag tot en met zaterdag letterlijk stampvol en zelfs de zondagen zijn behoorlijk bezet. Om John te kunnen ontmoeten stop ik vaak eerder met mijn werk zodat we voldoende tijd hebben. Omdat ik een eigen bedrijf heb kan ik dat doen, maar het probleem is dat Johns schema ook vol zit. Hij is niet altijd beschikbaar en heeft - evenals zijn vrienden - bepaalde andere verantwoordelijkheden. Bid alsjeblieft voor een goede oplossing om elkaar regelmatig te kunnen ontmoeten en samen tijd door te brengen.”
Als gezin ronden wij op dit moment ons werk in Cambodja af - maar onze gedachten zijn natuurlijk ook bij de visie voor Alongsiders Europa. Stiekem zijn er, terwijl wij nog in Kep zijn, al veel ontwikkelingen. In een van de grotere steden in Nederland heeft zich een kleine groep Alongsiders gevormd. Kort nadat de eerste Alongsiders hun kleine broer of zus hadden gevonden ontvingen we dit bericht. Wat een bemoediging! Systemen zijn nog niet op zijn plek, wij zijn nog niet in Nederland - maar weet je wat? Dat is ook helemaal niet de kern van Alongsiders! De kern is een jonge persoon die uitreikt naar een ander (zoals John) en die persoon liefheeft in Jezus Naam. Dat is waar verandering plaatsvindt. Eenvoudig, maar niet gemakkelijk…
Hier zijn een aantal dingen die ik leer van het bericht over John:
1 - Relatie is de sleutel
John heeft iemand nodig die naast hem loopt. Iemand die hem ziet, liefheeft en tijd met hem doorbrengt. Niet dat zijn moeder dat niet doet - zij investeert zeker in hem - maar we hebben ook andere mensen nodig die in ons leven spreken. Er is vaak geen snelle makkelijke manier om blijvende impact hebben in iemands leven. Het kost tijd en energie om zo’n relatie prioriteit te geven en daarop te blijven focussen.
Binnen Alongsiders Europa is een van de belangrijke waarden om ‘relationeel’ en niet ‘transactioneel’ te zijn. Wat bedoelen we daarmee?
Transactioneel bezig zijn draagt het idee in zich dat ik iets heb dat jij nodig hebt en ik geef dat (het idee, de informatie, de les, of wat dan ook) door aan jou. Ik ben de ‘gever’ en jij bent de ‘ontvanger’.
Zelfs als ik dit schrijf voel ik de afstand die dit met zich meebrengt. Het is niet perse fout, maar waarom zou ik iets doen dat iemand mij vertelt, als het alleen maar als een ‘lesje’, een stuk informatie aan me gegeven is. Transactioneel. Eerlijk gezegd zou ik er waarschijnlijk weinig mee doen.
Relationeel bezig zijn is iets heel anders. Hier ben ik niet zo zeer de ‘gever’, maar is er sprake van een relatie tussen jou en mij. We investeren in elkaar. We delen het leven met onze vreugde en worstelingen. Dat vraagt iets. Het betekent dat we open en kwetsbaar naar elkaar toe moeten zijn.
Binnen Alongsiders Europa betekent dit dat de Alongsiders hierin vaak een voorbeeld zijn in de relatie met hun kleine broer of zus. Openheid en kwetsbaarheid vormen de basis om je leven met elkaar te delen. Het creëert een veilige plek waar ideeën naar boven komen en mensen ons voorbeeld beginnen na te volgen. Niet omdat ik hen zei dat het zo moest, maar omdat ze in mijn leven gezien hebben wat het betekent en waarom ik het doe. Het is in de context van een relatie dat we de ander het meest beïnvloeden. Dat zien we ook terug in het leven van Jezus. Discipelschap.
De kern van Alongsiders Europa is relatie. Relatie met Jezus. En van daaruit relatie met elkaar.
2 - Intentioneel investeren in een ander kost iets
We leven in een wereld met enorme tijdsdruk. Een standaard reactie op ‘hoe is het met je?’ is vaak ‘goed, maar druk’. Daarin ligt een paradox. We besteden allemaal veel tijd aan dingen die niet veel waarde hebben, en we besteden vaak weinig of geen tijd aan dingen die veel waarde hebben, zoals relaties.
De sleutel ligt in onze intentionaliteit en onze prioriteiten. Als we intentioneel beginnen in iemand anders te investeren en we geven deze relatie prioriteit in onze drukke agenda, zouden dingen er dan niet heel anders uit gaan zien?
Dat is wat ik teruglees in het korte bericht hierboven over John. Er is tijdsdruk. Het leven is druk. Mogelijk met allemaal goede dingen. Maar deze Alongsider maakt intentioneel ruimte en geeft prioriteit aan de relatie met zijn kleine broer. Dat maakt het verschil. Jezus zei dat Hem volgen niet zonder kosten is en dat we die kosten moeten berekenen voordat we kiezen Hem te volgen. Hebben we dat gedaan?
Iemand zei eens dat het meest kostbare dat je aan iemand kunt geven je compromisloze en volle aandacht is. Los van of dit nu wel of niet helemaal waar is, geeft het ons iets om over na te denken.
Bij Alongsiders Europa mobiliseren we jonge christenen om elk, intentioneel, naast een kind te lopen en deze relatie prioriteit te geven.
3 - Het belang van ‘nabijheid’: door de relatie met één kind komen we in relatie met anderen
Ik zie nog iets anders in dit bericht: nabijheid. Ik zie dat door de relatie van deze Alongsider met John de moeder van John ook wordt geraakt. Zij ziet van dichtbij de verandering in John en begint haar leven en familie-ritmes aan te passen. Dat is iets groots!
Beeld je in dat deze familie regelmatig begint bij elkaar te komen om hun nieuwe eettafel. Dat ze de gebeurtenissen van de dag met elkaar delen. Samen lachen en huilen. Kan je het zien?
Dat is waarom Alongsiders ook zo belangrijk is. Door de relatie met één kind komen we in relatie met anderen. Een moeder, een vader, een oom. En ook daar wordt verandering zichtbaar. Nabijheid.
Zout brengt geen smaak zolang het in het zoutvaatje zit. Het moet uit het vaatje komen en contact maken met het eten (of met de gladde wegen in de winter) om effect te hebben. Om voedsel goed te laten smaken (of de wegen ijsvrij te maken). Nabijheid.
Laten we bidden voor kinderen zoals John en voor hun Alongsiders. Dat zij Jezus handen en voeten zullen zijn. Dat ze intentioneel zullen bouwen aan relaties en die prioriteit zullen geven in hun drukke levens. Laten we bidden dat ze ‘smaakvol’ zullen zijn in de ‘nabijheid’ van anderen. En laten we bidden voor onszelf dat we Jezus zullen navolgen en hetzelfde zullen doen.
Doe mee in deze Alongsidersbeweging en maak vandaag een verschil. Eén voor één.
(Geschreven door Mart-Jan van der Maas)
